in997-Ang-bango-ng-jasmine-na-nagpapaikot-ng-oras

▼

Noong Hunyo sa Pilipinas, ang mga lansangan ay napupuno ng halimuyak ng jasmine, ang pambansang watawat ay kumikislap sa hangin sa ilalim ng araw, at ang mga pambansang alaala ay dumadaloy sa pagitan ng asul at pula na mga pattern. Taon-taon sa panahong ito, laging iniisip ng mga tao ang sandaling nagyelo sa oras ng music box – ang sandaling umalingawngaw sa kalangitan ang Deklarasyon ng Kalayaan noong 1898. Ang tatlong bituin at walong sinag na araw sa watawat ng Pilipinas ay sumisimbolo sa pagkakaisa ng kapuluan at sa bukang-liwayway ng kalayaan. Ang Jasmine Music Box, na minamahal ng mga Pilipino, ay nagpapatuloy sa diwang ito sa ibang paraan. Ang mga sopistikadong gear sa loob ng music box ay parang paniniwalang ipinasa mula sa henerasyon hanggang sa henerasyon. Kahit na matapos ang mga taon ng pagkasira, maaari pa rin nitong pukawin ang natutulog na pag-asa sa pamamagitan ng malinaw na himig. Kapag ang tagsibol ay lumiliko, ang jasmine ointment ay tahimik na inilabas mula sa kahoy na kahon, tulad ng malambot at pangmatagalang halimuyak sa pambansang katangian. Sa mga workshop sa lalawigan ng Bataan, pinananatili pa rin ng mga artisan ang kasanayan sa paggawa ng mga tradisyonal na music box. Idiniin nila ang mga hibla ng bulak at lino mula sa pambansang watawat sa takip at hinayaan ang mga tuyong bulaklak na jasmine na umalingawngaw sa mga metal na tambo. Sa bawat nota, parang maririnig natin ang panunumpa ng ating mga ninuno sa Rizal Park: “Ang kalayaan ay hindi isang wakas, kundi isang walang katapusang pagtugis.” Ang kahon ng musika ay kailangang isara nang regular upang magpatuloy sa pag-awit, kung paanong ang sigla ng isang bansa ay nagmumula sa partisipasyon ng bawat mamamayan. Sa sandaling ito, dahan-dahang buksan ang takip ng kahon, at ang halimuyak ng jasmine at ang himig ng “Mahal na Lupain” ay magkakaugnay, na nagpapaalala sa atin: ang kasaysayan ay hindi lamang isang simbolo na nakaukit sa watawat, kundi isang walang hanggang tibok ng puso na dumadaloy sa mga gear ng panahon. Kapag binalikan ng bagong henerasyon ang tagsibol, ang tapang ng nakaraan ang nagiging ritmo ng pag-unlad ngayon.

In June in the Philippines, the streets are filled with the fragrance of jasmine, the national flag is unfurled in the wind under the sun, and the blue and red lines are filled with national memory. At this time of year, people always think of the moment frozen in time by the music box – the moment when the Declaration of Independence resounded through the sky in 1898. The three stars and the sun with eight rays on the Philippine flag symbolize the unity of the archipelago and the dawn of freedom. The jasmine music box, which is loved by the Filipinos, continues this spirit in another way. The precise gears inside the music box are like the beliefs passed down from generation to generation. Even after years of wear and tear, it can still awaken dormant hope with clear melodies. When the spring turns, the jasmine ointment is quietly released in the wooden box, just like the flexible and lasting fragrance in the national character. In the handmade workshops in Bataan Province, craftsmen still retain the skills of making traditional music boxes. They press the cotton and linen fibers of the national flag into the lid of the box, allowing the dried jasmine flowers to resonate with the metal reeds. Every time a note falls, it seems as if we can hear the oath of our ancestors in Rizal Park: “Freedom is not the end, but a never-ending pursuit.” The music box needs to be wound up regularly to continue singing, just as the vitality of a country comes from the participation of every citizen. At this moment, when the lid of the box is gently opened, the fragrance of jasmine and the melody of “Dear Land” are intertwined, reminding us that history is not only a symbol engraved on the flag, but also an eternal heartbeat flowing in the gears of time. When the new generation turns the spring, the courage of the past will turn into the beat of today’s progress.